Albert Heijn heeft op de verpakking van haar kip staan dat ze ‘meer ruimte’ krijgen. Je zou dan toch denken dat Appie als marktleider de kip meer ruimte geeft dan al haar concurrenten. Maar het is de minste ruimte! Zelfs Aldi geeft haar kip meer ruimte.

Toen alle supermarkten stopten met plofkip, hebben ze allemaal hun eigen kip-concepten opgesteld, met andere eisen. Albert Heijn stopt 16 kippen op een vierkante meter. Dat is ongeveer één A4’tje per kip. Er is geen supermarkt wiens kippen minder ruimte krijgen dan die van de Appie. En dan krijgen de kippen ook nog eens geen daglicht.

De kippen hebben te lijden onder deze hoge dichtheid, want hoe meer kippen op een vierkante meter hoe meer welzijnsproblemen er ontstaan. Veel kippen zorgen voor veel poep. En door al die kippen erop, kan de poep minder goed drogen. Het strooisel blijft hierdoor natter van de poep. Natte ammoniakrijke uitwerpselen bijten in de poten van de kippen, en kunnen zo voetzweren veroorzaken.

Daarnaast is Albert Heijn ook nog eens de grootste stunter met keurmerkloze kip. Het gemiddeld aantal kip-kiloknallers bij supermarkten lag het afgelopen half jaar op 81. Albert Heijn presteert het in diezelfde periode 232 keer die lokkip in de aanbieding te doen. Zo blijft ze maar klanten lokken over de ruggen van de kippen, waarmee ze haar klanten het beeld voorhoudt dat kip een goedkoop bulkproduct is.

Ondertussen plaatst ze doodleuk claims over meer ruimte op de verpakking. Zodat Appie haar klanten kan voorhouden dat ze goed bezig zijn als ze AH kip kopen. Het is flinke grootspraak, voor een marktleider die vergeleken met veel concurrenten de kleinste stappen heeft gezet.

Milka zegt in een tv-spot dat haar tedere melkchocolade gemaakt wordt van ‘teder geproduceerde melk’. Een term die Milka vaker gebruikt om haar melkchocola aan de man te brengen. De marketingafdeling is hier helemaal los gegaan. Want hoe gaat het er echt aan toe?

Een melkkoe moet elk jaar een kalf geven. Zonder kalfje geeft ze immers geen melk. Die kalfjes die worden vlak na geboorte weggehaald bij de moederkoe en in eenzame huisvesting geplaatst. Dit zorgt voor stress bij het kalfje en de moederkoe. Hun natuurlijk instinct schrijft voor dat ze ongeveer een half jaar samen blijven.

Het kalf bij de koe houden is beter voor het welzijn van de kalf en koe. Zo komen de spijsvertering en weerstand van het kalf sneller en beter tot stand. Het kalf gedraagt zich socialer en vertoont later zelf ook beter moedergedrag. Maar in de zuivelindustrie wordt deze moederband snel verbroken, zodat de koe weer zo snel mogelijk gemolken kan worden.

Als het kalf een vrouwtje is, dan blijft ze misschien op de boerderij om later ook uitgemolken te worden. Mannetjes zijn maar een lastig bijproduct: die geven immers geen melk. Zij gaan op jonge leeftijd naar een kalvermesterij en eindigen als kalfsvlees.

En dat noemt Milka steevast ‘teder’.

Bijna alle Nederlandse supermarkten verkopen Iers rundvlees, dat het SBLAS-keurmerk draagt. Dit wordt beheerd door Iers staatsbedrijf Bord Bia. Deze organisatie heeft als missie om het commerciële succes van Iers voedsel – waaronder Iers rundvlees - te stimuleren.

Zo heeft het staatsbedrijf www.irishbeef.nl opgericht, waarin ze zegt dat de dieren een stressvrij leven hebben. In een tv-spot die ze vorig jaar heeft ingezet zegt Bord Bia: “Veel gras, veel ruimte en veel liefde. Een heerlijke smaak begint met een heerlijk leven”.

Ons literatuur- en undercoveronderzoek van vorig jaar laat zien dat deze uitspraken niet stroken met de werkelijkheid. Het zomerse plaatje van runderen in de wei wordt ruw onderbroken in de winter. Voor een periode van gemiddeld vier tot vijf maanden per jaar gaan de dieren ‘s winters op stal en staan ze vaak op harde, betonnen roostervloeren. Ze hebben dan vaker last van pijn, kreupelheid en verwondingen aan klauwen of gewrichten.

Daarnaast worden veel Ierse runderen voordat ze twee weken oud zijn onverdoofd onthoornd. Door met een heet ijzer de hoornaanzet weg te branden (disbudding). Voordat ze zes maanden oud zijn, worden ze vaak onverdoofd gecastreerd. Meestal met een kneustang die de zaadstreng en bloedvaten naar de ballen afknelt, waardoor de testikels afsterven. En dat noemt Bord Bia dan een heerlijk, stressvrij leven.

Bord Bia laat dit met haar SBLAS-keurmerk allemaal toe. Dat keurmerk heeft geen verbod op harde betonnen vloeren, onverdoofd onthoornen en castreren. Het biedt dan ook geen garantie voor dat heerlijke, stressvrije leven.

In Jumbo's magazine ‘Hallo’ staat een advertentie voor Jumbo geitenkaas. “De geiten die de melk leveren voor Jumbo geitenkaas worden in Noord-Brabant met veel liefde en aandacht verzorgd”, zo valt er te lezen.

Jumbo heeft een vreemde definitie van liefde en aandacht. Melkgeiten moeten eerst een lammetje krijgen, om de melkproductie op gang te houden. Vroeg na de geboorte wordt het lammetje weggehaald bij de moeder. Het scheiden levert veel stress op bij de moeder en het lammetje. Een deel van de vrouwtjes (sikken) blijft op de boerderij om later ook melkgeit te worden. Maar de mannetjes (bokken) zijn eigenlijk waardeloos, want die geven geen melk. De ‘overbodige’ sikken en bokken gaan op transport naar een mesterij, op een leeftijd van nul tot zeven dagen. Een deel van de lammetjes wordt zelfs vlak na de geboorte geëuthanaseerd, om geld te besparen.

Jumbo spreekt heel sluw alleen over de verzorging van de melkgeiten, want het leven van de lammetjes is niet te genieten. Op een mesterij is de liefde ver te zoeken. Doordat er op mesterijen dieren zitten van veel verschillende boerderijen, is de ziektedruk erg hoog. Met antibiotica wordt geprobeerd de dieren op te been te houden. Toch overleeft ongeveer 30% van de lammetjes het niet: zij sterven vroegtijdig. Rond een leeftijd van zes weken gaan de lammetjes naar de slacht.

McDonald’s nodigt op zijn website mensen uit om vragen te stellen over de Mac, die openbaar beantwoordt worden. Mooi transparant, denk je dan. Totdat je deze vraag tegenkomt: “Jullie gebruiken geen plofkippen meer. Is jullie winst hierdoor achteruit gegaan?”.

McDonald’s reageerde hierop met: “Wat een goeie vraag. Onze kip is afkomstig van vaste en gecertificeerde leveranciers, die tijdens het proces met respect en zorg omgaan met de kippen. Sinds 1 mei 2018 gebruiken we enkel nog 100% enriched kippenvlees.”

Maar McDonald’s is helemaal niet gestopt met plofkip. Hij laat ons alleen maar graag in de waan dat dat wel zo is. De Mac kletst er lekker overheen en verzwijgt daarbij dat hij nog steeds plofkip verkoopt. Van een doorgefokt vleeskippenras dat in zes weken tijd uitgroeit tot een vleeshomp van 2,3 kilo. Ter vergelijking: dat is een kleuter met het gewicht van een volwassene. Veel plofkippen zijn ziek door deze absurd snelle groei. Ze kunnen vaak moeilijk lopen en staan krampachtig met gespreide poten te zoeken naar evenwicht.

De bewering dat McDonald's ‘enkel nog 100% enriched kippenvlees’ gebruiken houdt niet veel meer in dan dat er sprake is van een opgeflufte plofkip met wat strobalen, ietsje meer ruimte en zonlicht. Zo rich is dat niet.

Inmiddels heeft McDonald's de tekst aangepast en geeft hij toe plofkip te gebruiken.